روزنوشت

بسم الله الرحمن الرحیم

 

برنامه 29 بهمن 1400 آیینه خانه به سوال دیشبم راجع به اینکه چرا پیشرفت نکردم جواب داد.

تصور کنید تصمیم دارید کاری انجام دهید. در ذهن آدم بین عقل، نفس و هزاران عامل درونی دیگر

گفت و گو رخ می دهد. حالا رییس جلسه و تمام کننده این گفت و گو کیست؟ قدرت درون آدم دست

عقل است یا شهوت یا اهمال کاری یا تنبلی یا غفلت و جهالت؟

جالب است که در این برنامه راجع به تنبلی هم صحبت شد.

گاهی توجیه کننده کارهای نکرده ما خواب زیاد است. که مصداق تنبلی است. درون آدم می گوید

که تو کمبود خواب داری یا برای آنکه سرحال شوی باید بیشتر بخوابی

و حالا که من زود بیدار هم می شوم می گویم خب زودتر بیدار بشم که چی بشه؟

و همین گفت و گو باعث میشه بیشتر و بیشتر بخوابم

و به کارهام نرسم.

حالا این وسط تقویت عقل و اینکه خرد حرف آخر را بزند

اینکه پشت کار و فهم وسط بیاید آدم را به تصمیمات نزدیک می کند.

لازم نیست همه فیلم ها و کتاب های  عالم را ببینیم

اما اگر یک فیلم را یک کتاب را خواندیم آن را بفهمیم.

حتی اگر شده دوباره ببینم آن را بفهمیم.

آدمی تا زنده ست نیاز به یادگیری دارد. حالا از هر طریقی.

و هر چه هست سعادت؛ شقاوت و خیر و شر ما دست خودمان است.